Irena Lew

Irena Lew ukończyła etnografię na Uniwersytecie Wrocławskim w 1981 roku. Po studiach podjęła pracę w Muzeum Ziemi Lubuskiej w Gorzowie Wielkopolskim jako asystent-stażysta, a następnie – od 1982 roku – w Muzeum Etnograficznym w Zielonej Górze z siedzibą w Ochli. W latach 1986-2002 pełniła funkcję kierownika Działu Tkanin i Strojów, przechodząc wszystkie stanowiska związane z drogą awansu zawodowego muzealnika, od asystenta do starszego kustosza. Prowadziła badania naukowe dotyczące pogranicza zachodniego, m.in. obrzędowości rodzinnej i dorocznej, funkcji stroju ludowego, kultury tradycyjnej na pograniczu polsko-niemieckim oraz z zakresu dziedzictwa kulturowego poszczególnych grup etnicznych zamieszkujących obszar województwa lubuskiego. W 1996 roku ukończyła studia podyplomowe na Wydziale Gospodarki Narodowej w zakresie Marketing dla Menadżerów Kultury i Sztuki w zakresie muzealnictwa na Uniwersytecie Warszawskim. Systematycznie uczestniczyła w specjalistycznych szkoleniach związanych z zarządzaniem instytucją kultury ze szczególnym uwzględnieniem specyfiki muzealnictwa i możliwością realizacji jego misji. W 2002 roku objęła funkcję dyrektora Muzeum Etnograficznego w Zielonej Górze z siedzibą w Ochli. Osią aktywności Ireny Lew było kierowanie instytucją oraz rozwój muzeum w warunkach gospodarki rynkowej. Opracowała autorską strategię rozwoju tej instytucji oraz wdrażanie szczegółowych programów merytorycznych, a także zasad funkcjonowania w ramach kontroli zarządczej. Współpracowała w licznymi stowarzyszeniami i organizacjami społecznymi, m.in. Towarzystwem Studiów Łużyckich (wiceprezes), Stowarzyszeniem „Domowina”, PTL (skarbnik), Stowarzyszeniem „Wspólnota Bukowińska”, Stowarzyszeniem Muzeów na Wolnym Powietrzu w Polsce (2014-2015 członek zarządu), Zielonogórskim Oddziałem Związku Muzealników Polskich (wiceprezes), Towarzystwem Opieki nad Zabytkami (członek zarządu). Na niwie międzynarodowej współpracowała z Centrum Informacji (Weinbau im Land Brandenburg) z siedzibą w Grano w zakresie uprawy winorośli w Brandenburgii oraz z Haus Schlesien Königswinter nad „Kształtowaniem się małej ojczyzny na pograniczu polsko-niemieckim po obu stronach Odry”, a także „Tożsamości mieszkańców regionu lubuskiego”. Autorka licznych wystaw i publikacji naukowych oraz organizatorka konferencji muzealnych. Odznaczona brązowym medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. W 2019 roku przeszła na emeryturę.

Opracowała Urszula Kuczyńska

źródło: Biuletyn SMWPP, t.16, 2016-2020.