Andrzej Kaszubkiewicz

Andrzej Kaszubkiewicz urodził się w 1940 roku w Poznaniu. Ukończył studia historyczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, karierę muzealniczą zaczynał w 1968 roku w Muzeum Historii Ruchu Robotniczego, by następnie kierować Muzeum Wyzwolenia Miasta Poznania na Cytadeli. W 1978 roku rozpoczął pracę w Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy, gdzie trzy lata później objął stanowisko dyrektora. Jedną z pierwszych decyzji, jakie podjął, było otwarcie dla publiczności Wielkopolskiego Parku Etnograficznego. Uroczystość miała miejsce 1 czerwca 1982 roku, a dokonał tego prof. Józef Burszta. Gdy Andrzej Kaszubkiewicz został dyrektorem Wielkopolskiego Parku Etnograficznego, od sześciu lat przeprowadzano translokację szeregu budynków oraz rekonstruowano zespół dworski składający się z dworu ze Studzieńca i dwóch oficyn z Łomnicy. Do dworu i jednej z oficyn przeniósł dyrekcję Muzeum oraz pracownie, które do tej pory mieściły się w Rybitwach, w prywatnych pomieszczeniach poprzedniego dyrektora, Jerzego Łomnickiego. Z jego inicjatywy powstał Interdyscyplinarny Zespół do Badania Ostrowa Lednickiego i jego Osadniczego Zaplecza, w skład którego weszli naukowcy prezentujący różne gałęzie nauki. Podjęte zostały badania podwodne, prowadzone przez Katedrę Archeologii Podwodnej UMK, które kontynuowane są do dziś. W 1988 roku powołano Lednicki Park Krajobrazowy, który przez pierwsze 11 lat administrowany był przez Muzeum. W 1994 roku pozyskał dla Muzeum tereny po PGR w Dziekanowicach, gdzie przeniósł siedzibę Muzeum. Powiększyła się przez to powierzchnia wystawiennicza, magazynowa i biurowa. Po wyprowadzce dyrekcji i stosownych remontach i adaptacji w dworze ze Studzieńca otwarto wystawę prezentującą sposób życia rodziny ziemiańskiej w Wielkopolsce. Za Jego kadencji ekspozycja Wielkopolskiego Parku Etnograficznego powiększyła się w znaczący sposób o zagrody chłopskie i wiatraki, jednak najważniejszym było przeniesienie kościoła rzymskokatolickiego z Wartkowic koło Uniejowa. Andrzej Kaszubkiewicz był przykładem dyrektora niezwykle zaangażowanego w życie swojego muzeum i znającego wszystkich swoich pracowników, co nie jest wcale oczywistą praktyką. Minęło dziesięć lat od zakończenia przez niego pracy, a ciągle opowiadane są anegdoty z dyrektorem w roli głównej.

Opracowała Adriana Garbatowska

źródło: Biuletyn SMWPP, t.16, 2016-2020.